Credo
Pomiędzy wiarą a zwątpieniem rozciąga się przestrzeń, jaką każdy w sobie nosi i niekiedy potrzebuje się namacalnie z nią zmierzyć. Obraz w klasycznej malarskiej formie może tu być najlepszym medium.
Obserwując naturę w jej strukturalnym wyrazie staram się stworzyć język, który umożliwi poprzez materialną rzeczywistość obrazu sięgnięcie do tej wewnętrznej – duchowej. Warunkiem do spełnienia zarówno przez malarza jak i widza jest przekroczenie mentalnej bramy, którą stanowi warstwa estetyczna obrazu, prowadząca w jego przestrzeń. Dając zgodę na swoisty rodzaj zapomnienia usuwam barierę między subiektywną świadomością a obiektywną realnością.
Pracując nad kolejnymi obrazami całkiem nieświadomie zbliżyłam się do taoistycznej koncepcji pejzażu, powstającego z doznania i dostrojenia się do natury, w przeciwieństwie do postrzegania zmysłowego. Koncepcja ta daje prymat linii w obrazie sprawiając, że malowana struktura staje się równocześnie stała i płynna a przedstawiana część – całością. Proces tworzenia struktury jest wręcz rozplątywaniem linii, które formują kształt i porządkują formę.
Nie jest mi obojętne jak są odbierane moje obrazy, dlatego poruszam się między wiarą i zwątpieniem. Wierząc w koncepcję obrazu do jakiej doszłam nie mam pewności czy znajdą się odbiorcy, z którymi będzie mi po drodze. Tao pejzażu wymaga od widza zajęcia tej samej postawy, jaką przyjmuje malarz wobec natury – bycia zwierciadłem bez skazy. Ja próbuję i mam nadzieję, że nie będę sama.
Ewa Pełka
Malując ciszę
Maluję duże formaty, by zawładnąć całym polem widzenia oglądającego.
Tak jak ogarnia nas natura. Stwarzam intymność, poszerzającą przestrzeń wyobraźni, ważniejszej dla mnie niż wiedza.
Nie przekazuję komunikatów, ani nie namawiam do rozwiązywania rebusów.
Używam języka barw i materii nadając mu biologiczną formę, inspirowaną pejzażem.
Pozostawiam widza samego w świecie, choć stworzonym przeze mnie, to jednak jego własnym.
Czasami mam wrażenie, że posługuję się wzgardzonym i coraz rzadziej stosowanym „dialektem”.
Jednak zupełnie świadomie pozostaję „poza”, proponując zamiast terapii doraźnej kontemplację i ciszę.
Medialny nadmiar hałasu, światła i ruchu, wypełniający dzisiaj życie pojmuję jako kamuflaż dla porcelanowej wręcz kruchości rzeczywistości.
Fascynuję się ową kruchością. Chcąc ją wyrazić odrzucam popowo-medialny obraz. Estetyka lunaparku smuci mnie i budzi autentyczny lęk.
Szukam swojej drogi malując ciszę. Wierzę, że można epatować ciszą. Jeżeli to mi się udaje, jestem mniej smutna.
Ewa Pełka
Wbrew pozorom
Ewa Pełka nie używa malarstwa, jak siekiery lub tuby, co robi dziś wielu modnych artystów. Neopopkultura nie dotyka na szczęście tej twórczości. Myślę, że Ewa nie pozwoliłaby sobie na szukanie łatwego komunikatu, który powstaje dzięki obniżeniu jakości sztuki (tak pod względem technicznym, jak semantycznym).
Intencją Pełki nie jest dokarmianie publiczności, ani tworzenie papki dla spragnionej nowinek, skłonnej do intelektualnej nadinterpretacji krytyki. Kreacja czystego malarstwa, iluminacja, tworzenie znaku oddającego nieskończoność przestrzeni i kruchość człowieka – to fundamenty jej dzieł.
Piękno – pojęcie, które od początku istnienia sztuki nie opuściło żadnego poważnego artysty jest podstawową składową twórczości Pełki. Ta estetyczna strona jej malarstwa stanowi nieraz cel krytycznych ataków, biorących się głównie z powierzchniowego odczytania wyrazu, z lenistwa uniemożliwiającego przejście do dalszych warstw, a także z niemożności przekroczenia pozoru. Obrazy Pełki są kontemplacyjne w najszerszym znaczeniu tego pojęcia. Możemy wiele od nich dostać, ale musimy z nimi pobyć przez niespieszną chwilę. Wymagają od nas czujności, by nie dać się wciągnąć w pułapkę ich niewątpliwej, lecz zwodniczej urody.
Strukturalny, zmysłowy kolor, jako podstawowy środek wyrazu, konstruuje rozległe przestrzenie, przyciąga widza, uwodzi go, a potem wciąga w rejony już zaskakująco nieestetyczne, w obszar Terrability. Malarstwo Pełki wbrew pozorom jest dramatyczne. Nie dajmy się zwieść otwartości szerokich, horyzontalnych przestrzeni, harmonii kolorystycznej, spokojowi, jakim emanuje powierzchnia. Za każdą taką oswojoną przez nas oczywistością – czujemy to podskórnie, czyha niebezpieczeństwo. Pełka tworzy przestrzeń konsekwentnie nakładając kolejne warstwy znaczeń na zastane oczywistości. I tak – ucieka nam coraz dalej.
Dariusz Mlącki
Ewa Pełka
Studia: Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa, Wydział Malarstwa.
1977 – dyplom w pracowni prof. Jana Tarasina
1992-99 – wykładowca malarstwa i rysunku w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie
Od 1999 – profesor w Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach
wystawy indywidualne:
1987 – Galeria Sztuki Współczesnej „Zapiecek”, Warszawa
1987 – Galeria BWA Biała Podlaska
1988 – „Dombron” Gallery, Uppsala, Szwecja
1989 – „Prospettive d’Arte” Gallery, Hamburg, Niemcy
1989 – „Luciano” Gallery, Uppsala, Szwecja
1989 – „Trekanten” Gallery, Sigtuna, Szwecja
1991 – Galeria BWA „Test”, Warszawa
1991 – Galeria BWA, Łódź
1992 – Galeria BWA „Test”, Warszawa
1994 – Galeria BWA „Test”, Warszawa
1995 – Galeria „Ars Polona”, Warszawa
1996 – Galeria „Piękna”, Warszawa
1997 – Galeria „Koło”, Gdańsk
1997 – Miejska Galeria Sztuki „Extravagance”, Sosnowiec
1998 – Bałtyckie Centrum Sztuki, Słupsk
1998 – Galeria „Milano”, Warszawa
1998 – Muzeum Narodowe, Szczecin
1998 – Galeria DAP, Dom Artysty Plastyka, Warszawa
1999 – Miejska Galeria Sztuki, Przemyśl
1999 – Galeria „Otwarta Pracownia”, Kraków
2000 – Galeria „Art New Media”, Warszawa, ekspozycja internetowa
2001 – Centrum Sztuki „Galeria Studio”, Warszawa
2001 – Galeria „Otwarta Pracownia”, Kraków
2003 – Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa
2004 – Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
2004 – Galeria BWA „Piwnice”, Kielce
2005 – Galeria BWA „Awangarda”, Wrocław
2005 – Ratusz Miejski, Gliwice
2005 – „wizyTUjaca” Galeria, Warszawa
wybrane wystawy zbiorowe:
1978 – XXXII Ogólnopolski Zimowy Salon Plastyki, Radom
1980 – X Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin – Nagroda Prezydenta Miasta Krakowa
1981 – XV-th Grand Prix of Monaco Competition, Muzeum Narodowe, Monte Carlo, Monaco
1981 – VIII Warszawski Festiwal Sztuk Pięknych
1981 – Polsk Konst, Vasterbottens Museum, Umea, Szwecja
1981 – Inaugural Exhibition of Japan International Artist Society, Nara, Chiba, Okinawa, Fukuoka, Japan
1984 – City of Napoli Exhibition, Napoli, Italia
1984 – Obecność, Kościół na Żytniej, Warszawa
1984 – Modern Craft and Art Gallery, Detroit, MI, USA, 1987
1990 – Semper Femina, Galeria „Verus”, Warszawa
1990 – Polnische Malerei der Achtziger Jahre, das Operahaus, Leipzig, Deutchland
1991 – I Love You, Galeria „Monetti”, Warszawa
1991 – Microart ’91, Galeria „Art”, Warszawa
1991 – 6 Kunstmaler aus Warschau, Deutches Herzzentrum, Berlin, Deutchland
1994 – „Profesorowie Europejskiej Akademii Sztuk, Galeria BWA Olsztyn
1994 – Warszawski Miesiąc Malarstwa, DAP, Warszawa
1995 – Artyści z kolekcji Art & Business, BCC, Warszawa
1996 – XVII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin – GRAND PRIX
1996 – Czy malarstwo może zbawić, Galeria BWA, Częstochowa
1996 – Rozpoznanie – obrazy z lat dziewięćdziesiątych, Bunkier Sztuki Kraków
1997 – Kolekcja Europejskiej Akademii Sztuk, 1997 – Galeria Na Piętrze, Poznań; Galeria EL, Elbląg; Galeria BWA, Olsztyn;
1997 – Galeria BWA, Gorzów Wielkopolski;
1997 – Państwowa Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl;
1997 – Muzeum Lubelskie Na Zamku, Lublin
1999 – Galeria „Milano”, Warszawa
2000 – Galeria „Otwarta Pracownia”, Kraków
2000 – Galeria DAP, Warszawa
2001 – Bielska Jesień, BWA Bielsko Biała
2001 – Salon Sztuki Współczesnej BWA, Bydgoszcz
2002 – Obraz roku 2001, Galeria Królikarnia, Muzeum Narodowe, Warszawa
2002 – „rtyści Akademii Świętokrzyskiej, Akademicka Galeria Sztuki, Kielce
2002 – Artyści Akademii Świętokrzyskiej, Muzeum Okręgowe, Sandomierz
2002 – Artyści Akademii Świętokrzyskiej, Galeria Sztuki „Zielona”, Busko Zdrój
2002 – II Forum Malarstwa Polskiego, Galeria TALENS, Lesko; PGS „Wozownia”, Toruń; MOS – BWA, Gorzów Wlkp.; Galeria „Fra Angelico”, Muzeum Diecezjalne, Katowice; Galeria Anna Iglińska, Kraków; Galeria Sztuki BWA, Krosno
2002 – Art Winnipeg, Festiwal Sztuki Polskiej, Main Acces Gallery, Winnipeg, Canada
2003 – Some Like It Hot, The Bloxham Galleries, Londyn, Great Britain
2003 – In Between – 7 Women from Poland, Kabusa Konsthalle, Ystad, Sweden, wystawa w ramach cyklu „Rok Polski w Szwecji”
2003 – Lexmark European Art Prize 2003, Exhibition of 10. Finalists, Eyestorm Gallery, London, Great Britain
2004 – Warszawa w Wilnie – Polska Sztuka Współczesna„, Arka Gallery, Vilnus, Lituania, wystawa w ramach cyklu „Rok Polski na Litwie”
2004 – Lexmark European Art Prize 2004 – Laureaci edycji polskiej, Galeria Program, Warszawa
2004 – Quick – malarstwo młodego i średniego pokolenia, Galeria Domu Aukcyjnego Pol-Swiss Art., Warszawa
2004 – Warszawa w Kijowie, Galeria Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy, Kiev, wystawa w ramach cyklu „Rok Polski na Ukrainie”
2004 – Meksyk 2004, wystawa poplenerowa, Galeria Sukiennice, Kraków (katalog)
2004 – Wystawa-Aukcja dzieł sztuki współczesnej, Fundacja Exit, Hotel Holiday Inn, Warszawa
2004 – III Ogólnopolski Plener Malarski, wystawa poplenerowa, Galeria ES, Międzyrzec Podl.
2004 – Razem, Galeria Akademicka, Kielce
2004 – W drodze – o sztuce wędrówki przez życie, Galeria Sztuki Współczesnej, Lesko
2004 – Lexmark European Art Prize 2004 – laureaci edycji polskiej, Muzeum Galicja, Kraków
2005 – Kwietniowa translokacja, Galeria BWA, Sandomierz
2005 – W drodze – o sztuce wędrówki przez życie, Muzeum Sztuki Współczesnej, Radom
2005 – Meksyk 2005 – wystawa poplenerowa, Galeria „Brama”, Gliwice
2005 – Art. Poznań – Targi Sztuki, Poznań
2005 – Wystawa-Aukcja dzieł sztuki współczesnej, Fundacja Exit, Hotel Holiday Inn, Warszawa
