W twórczości Jana Bujnowskiego szczególnie ważne miejsce zajmuje idea terytorium, a ciągle obecny w jego pracach motyw domu, zawiera wiele istotnych aspektów tej idei. Od połowy lat osiemdziesiątych fotografuje podmiejskie ogródki działkowe: porządek kultury ogrodniczej i natury, który spotyka się ze specyficzną architekturą tworzoną z namiastek materiałów budowlanych. Artysta dokumentuje sposoby anektowania i organizowania przestrzeni oraz skutki samorodnej ekspresji plastycznej. Wprowadza do swojej twórczości perspektywę antropologii kulturowej, bada typologię i ewolucję zjawisk estetycznych na peryferyjnych obszarach kultury. Rejestracja wytworów inwencji działkowiczów przyniosła inspiracje rozwijane w kolejnych cyklach fotograficznych: Domki działkowe, Sztuka płotu, Domy w budowie, Superwieś. Równolegle z zapisem fotograficznym powstają malarskie i rysunkowe serie poświęcone domom – rzeczywistym i wyobrażonym. Cykl obrazów z ostatnich lat Domy mijane odwołuje się do kilku poziomów refleksji. Poziom przedstawieniowy, narracyjny to malarski zapis zjawiska jakim są domy wiejskie, podmiejskie, stare i nowe lub w budowie, domy oglądane z jadącego pociągu, będące świadectwem zmian cywilizacyjno-kulturowych. Dla artysty ważna jest świadomość uniwersalnej symboliki domu, dom jako model świata. Eksperyment artystyczny dotyczy analizy migawkowej percepcji obiektu, problemów koncentracji uwagi, paradoksów pamięci, nieutrwalonych informacji. Malarskie obrazowanie rozgrywa się między fotorealizmem a abstrakcją, świat w ruchu przeciwstawiony statyczności bryły domu.
JAN BUJNOWSKI (ur.1951) ukończył studia na Wydziale Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pracuje jako pedagog na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Uprawia malarstwo, grafikę, fotografię, instalacje plenerowe
