„Affirmare” (wystawa zbiorowa), 06.10.2023

W obowiązującej obecnie polszczyźnie słowo „afirmować” funkcjonuje w znaczeniu akceptacji, uznania, aprobaty lub zgody na coś, jednak pierwszym sensem łacińskiego affirmare jest słownikowe „potwierdzać”. Wystawa w Otwartej Pracowni odnosi się do subtelności znaczeniowej tego pierwszego sensu łacińskiego terminu, w którym potwierdzanie może wskazywać już na sam fakt odniesienia się do jakiegoś punktu początkowego.

Dla współczesnych polskich artystów biorących udział w wystawie, sytuacją wyjściową staje się wzrastanie w bardzo konkretnej kulturze, wypełnionej nie tylko codzienną egzystencją, ale przede wszystkim złożonymi kwestiami polskiego eidosu, ethosu i etnosu, chrześcijaństwem, historią, sztuką, sprawami społecznymi i politycznymi. Doświadczenie wzrastania czyli tak naprawdę doświadczenie budowania własnej tożsamości i poszukiwania wewnętrznej integralności w sferze artystycznej i osobistej, oznacza nieusuwalną i nieustanną konieczność ustanowienia relacji z ową sytuacją wyjściową. Affirmare jako potwierdzanie, oznacza tu zatem konieczność i potrzebę odnoszenia się, niezależnie od tego, czy staramy się tej sytuacji wyjściowej zaprzeczyć, zignorować czy też otwarcie ją przyjąć.

Baśnik, Cholewa, Czwartos, Jargusz, Klimek, Korkuć, Kuzko i Stankiewicz budują własne artystyczne i osobowe tożsamości żyjąc dokładnie tu i dokładnie teraz. Kształtują siebie w wymiarze twórczym i osobistym w oparciu o bardzo osobne i zindywidualizowane doświadczenia. Czynią to czasem w pełni świadomie a czasem polegają i oddają się niezanalizowanej przez siebie do końca twórczej intuicji, jednak zawsze czynią to niezwykle uważnie.

Wystawa powstała w ramach projektu naukowego Metafizyczność i polskość w sztuce pierwszego dwudziestolecia XXI wieku finansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki w ramach programu Nauka dla Społeczeństwa NdS/529630/2021/2021