Tablice
Tablice formatu 90 x 80 cm wykonałam z juty i wosku. Rysunki – znaki zostały przeniesione na jutę przy pomocy wylewania gorącej mieszaniny z wosku na przygotowane w tym celu formy gipsowe (matryce). Powstało około 100 tablic, które ułożyłam jedną obok drugiej na posadzce galerii. Powstała w ten sposób duża konstrukcja RYSUNKU – ZNAKU.
Na suficie centralnie zawiesiłam skąpe oświetlenie. Do całości realizacji po raz pierwszy wprowadziłam dźwięk. Były to dochodzące z głębi odgłosy szumu morza, które podczas spacerów plażą nagrałam wcześniej na magnetofon.
Pokaz „Tablic” w Otwartej Pracowni przybliżył moje archeologiczne inspiracje. Wykorzystanie szumu wiatru i fal morskich było nawiązaniem do prażywiołów natury. Archaiczna atmosfera całości stworzyła możliwość pokazania ZNAKU pierwotnego, jego początków. Pomiędzy obrazem (zbyt często fabularyzowanym), a jego mglistymi inspiracjami – znajduje się terytorium mojej prywatności. Sporo tutaj reliktów, fragmentów, niedokończonych zdań i dziwnych przedmiotów. Tutaj, podczas kolejnej podróży odnalazłam TABLICE. Nazwałam je tablicami mojej pamięci. To one, poprzez tajemnicę znaków unieważniają sztukę w pojęciu progresji na rzecz powrotu do jej początku. ZNAK – RELIKT to pierwotny rysunek, początek języka sztuki.
Elżbieta Kalinowska
Elżbieta Kalinowska
Ur. 7 września 1945 r. w Orzechowcach, córka Wawrzyńca i Anieli. W latach 1969 – 1974 studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Jonasza Sterna, gdzie uzyskała dyplom z wyróżnieniem medalowym. W 1981 r. jest jedną z organizatorek Sympozjum Artystów i Naukowców w Osiekach. W 1989 r. według autorskiego scenariusza finalizuje Ogólnopolskie Spotkania Artystów i Krytyków Sztuki w Koszalinie pod hasłem „Sztuka jako gest prywatny” (zaproszony prof. Stefan Morawski wygłosił wykład o prywatności w sztuce). W 1993 i 1994 r. tworzy Ogólnopolskie Spotkania Artystów „Krasiczyn 93’94” w renesansowym zamku w Krasiczynie. W ramach działań Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę (INSEA) prowadzi z młodzieżą warsztaty w Muzeum Okręgowym w Koszalinie. Od 1996 r. po licznych spotkaniach i konsultacjach z prof. T. Karpińskim pełnomocnikiem rektora Politechniki Koszalińskiej, pomaga przy tworzeniu kierunku Wzornictwa, gdzie jako wykładowca, później adiunkt, a obecnie jako prof. nadzw. prowadzi pracownię rysunku.
Na przestrzeni lat, Elżbieta Kalinowska kreuje własny, oryginalny alfabet twórczy zatytułowany „Znak i przestrzeń”. Poszukując genezy znaku będącego początkiem procesów kreatywnych, wskazuje na jego uniwersalne wartości w obszarach sztuki i kultury. Kalinowska zorganizowała 17 indywidualnych wystaw – wystąpień i uczestniczyła w ponad 50 pokazach zbiorowych. Prace Elżbiety Kalinowskiej znajdują się w kolekcji sztuki XX wieku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi.
Ważniejsze wystawy, pokazy, wystąpienia (1970-2005):
1981 – Fragmenty życiorysu, dom Oli i Wojtka, Koszalin
1984 – Kolęda artystyczna, mieszkania prywatne, Koszalin
1986 – Znak i przestrzeń, galeria Wschodnia, Łódź
1987 – II Biennale Sztuki Nowej, Zielona Góra
1988 – Znak i przestrzeń, galeria BWA, Lublin
1998 – III Międzynarodowe Triennale Rysunku, Wrocław, Prezentacja galerii Labirynt, Halifax, Kanada
1989 – rysunek, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
1989 – Sztuka Innych Mediów, Lochy Manhattanu, Łódź
1989 – Sztuka jako gest prywatny, Koszalin
1989 – prezentacja galerii Labirynt, Fulda, RFN
1990 – Galerie lat osiemdziesiątych, Zachęta, Warszawa
1990 – Konstrukcja w Procesie, Muzeum Włókiennictwa, Łódź
1990 – Mapy – zapis, Altenberge, RFN
1990 – Kręgi Wschodniej, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
1991 – Kolekcja Sztuki XX wieku, Muzeum Sztuki Współczesnej, Łódź
1992 – Sztuka osobna, czyli Republika Artystów Niezależnych, galeria Zachęta, Warszawa
1993 – Zapraszam do mojego wnętrza, galeria BWA, Białystok
1993 – Moje ulubione labirynty, galeria Stara, BWA, Lublin
1993 – I Spotkania Krasiczyn 93, BWA, Przemyśl
1994 – Muzeum Znaku Czasu (zbiory Gerharda Jurgena Bluma), Hunfeld, RFN
1995 – prezentacja galerii Niezależnych, Berlin
1997 – Sztuka progresywna, Zachęta, Warszawa
1998 – Znak i przestrzeń (retrospektywa), Muzeum Okręgowe, Koszalin
1998 – prezentacja galerii „Ślad”, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
1998 – prezentacja galerii „Wymiany”, Muzeum Sztuki, Łódź
1998 -wystąpienie, Moltkerei Werkstatt, Kolonia
1998 – wystąpienie, Arbeitskreis Der Kunstler, Bergisch Gladbach
2000 – Wielki Jubileusz, galeria BWA, Lublin
2001 – Tablice, galeria Otwarta Pracownia, Kraków
2001 – Krzątanina, galeria, Awangarda BWA, Wrocław
2001 – Profil kolekcji. Hommage a Ryszard Stanisławski, Muzeum Sztuki, Łódź
2003 – Antologia Znaku (1979-2003), galeria Grodzka, BWA, Lublin
2004 – Antologia Znaku(edycja II uzupełniona), MCK, galeria XXI, Warszawa
2004 – Multimedialna kolekcja J. Robakowskiego, (zestaw międzynarodowy 1950 – 2004), Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko
2004 – Malewicz w Polsce, galeria Arsenał, Białystok
2004 – Miejsce Znaku, galeria, Manhattan, Łódź
2005 – Ogród Sztuki, Fundacja Sztuki Wsp.In Situ, Podkowa Leśna
2005 – Festiwal Sztuki Żywej, galeria OFFicyna, Szczecin
2005 – Znak i przestrzeń – Kartki z dziennika, Otwarta Pracownia, Kraków.
