Zajmując się sztuką zajmujemy się sobą. Powody tworzenia są w nas samych, jedynie inspiracje bywają zewnętrzne. Moje obiekty i obrazy są efektem emocji, jakich doświadczam w życiu. Nie zajmują mnie eksperymenty, nie poszukuję nowych form, nie interesują mnie manifesty artystyczne. Zajmuję się sobą pogrążając się w rozważaniach egzystencjalnych i w nich znajdując inspirację. To świat wewnętrznych emocji i często intelektualnego chaosu. To sprawy i rzeczy, które umykają normalnemu myśleniu nie dając się ujarzmić przez słowa czy dzieła. Artysta to osobnik o innej może głębszej wrażliwości, a także o upośledzonej, bo jemu tylko właściwej percepcji świata. Stąd tworzy własny porządek powtarzając i dokumentując rzeczywistość. I to nie dzieło sztuki, które kreuje, jest ważne. Jest ono jedynie ubocznym produktem tego, co ogólnie nazywamy procesem twórczym. To droga dochodzenia do dzieła, pełna wewnętrznych spięć i sporów, walki z sobą samym, nagłych olśnień, radości, jest dla mnie istotą i powodem tworzenia.
Wojciech Zubala
Wojciech Zubala
Ur. w 1964 roku w Klarysewie. Mieszka w Konstancinie koło Warszawy. Malarz, autor prac z pogranicza rzeźby i tkaniny eksperymentalnej. Uprawia fotografię. W latach 1984-89 studiował w warszawskiej ASP. Pedagog w macierzystej uczelni, od 1996 roku współpracuje z Leonem Tarasewiczem w prowadzonej przez niego Pracowni Malarstwa. W pierwszych pracach Zubali obok poszukiwań formalnych determinowanych tworzywem (Gest, Stempel – formy przestrzenne wykonane z grubego sznura traktowanego jako materiał tkacki) pojawiła się tematyka dotykająca podstawowych problemów egzystencjalnych. Bezpośrednie odniesienia do symboli związanych ze śmiercią uwidoczniły się w realizacji prezentującej w przeszklonych gablotach Ptasie szkielety, które dopełnione zostały wielkoformatowymi rysunkami zmumifikowanych ptasich trupów. Równolegle powstawał cykl prac nazwanych Całunami. Przyjmowały one formy obiektów lub były po prostu obrazami obleczonymi w pokrowce. Od połowy lat dziewięćdziesiątych głównym środkiem wypowiedzi staje się malarstwo. Zubala odchodzi od przedstawiania rzeczywistości, eliminuje sferę znaczeń. Realność zostaje zastąpiona kompozycjami malarskimi budowanymi ekspresyjnym gestem. Farba tworząc wyraziste faktury staje się tworzywem samym w sobie, a kolorystyka często oparta jest na kontrastach czerni i bieli. Ważnym elementem tworzonych obrazów staje się sam proces kreacji i związane z nim stany emocjonalne. Malarstwo opiera się na zmysłowości i subiektywizmie odczuć.
wystawy indywidualne:
1989 – Młodzi artyści Warszawy, malarstwo, Galeria Stara Kordegarda, Warszawa
1990 – Zawróceni z drogi, obiekty, obrazy Galeria Rzeźby, Warszawa
1991 – obiekty, obrazy. Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa
1991 – Pośród nicości, obiekty, obrazy, BWA Galeria Stara, Lublin
1993 – obiekty, obrazy, Galeria na Prowincji, Lublin
1993 – malarstwo, Galeria Aspekty, Warszawa
1993 – malarstwo, Galeria Kopp & Partner, Zürich, Szwajcaria
1998 – obiekty, obrazy Galeria ASP, Łódź
2000 – malarstwo, Galeria Olimpia, Kraków
2001 – Tarasewicz na Biennale w Wenecji, fotografia, Galeria Biała Lublin
2002 – malarstwo, Galeria Olimpia, Kraków
2002 – Cmentarz żywy, fotografia, Galeria Olimpia, Kraków
2002 – Tarasewicz na Biennale w Wenecji, fotografia, Muzeum Sztuki Współczesnej, Mińsk, Białoruś
2003 – malarstwo, Galeria Aspekt, Warszawa
2004 – malarstwo, Galeria DAP, Warszawa
2004 – Obrazy bez tytułów, malarstwo, Otwarta Pracownia, Kraków
wybrane wystawy zbiorowe:
1988 – 1 Pokaz osobny, Muzeum ASP, Warszawa
1989 – 2 Pokaz osobny, Muzeum ASP, Warszawa
1989 – Poruszanie myśli – działania równoległe, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
1989 – Grupa 21 – Rekomendacje, Galeria Studio – Warszawa
1991 – Niech żyje sztuka na początku, BWA Galeria Sztuki Współczesnej, Szczecin
1992 – Galeria Appendix, Warszawa
1992 – Contemporary Art from Warsaw, Gallery Wimmenum, Eghmond, Holandia
1992 – Z jednej pracowni, Galeria Dziekanka, Warszawa
1994 – Inne przestrzenie, Muzeum ASP, Warszawa
1994 – Terra Incognita, Galeria DAP, Warszawa
1995 – Galeria Dziekanka, Warszawa
1996 – Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych, Muzeum Architektury, Wrocław
1997 – Galeria Bogoria, Nowy Jork, USA
1997 – Tkanina, Galeria Aula, ASP, Warszawa
1998 – Artyści ASP w Warszawie, ProBaltica, Toruń
1999 – Śląsk kopalnią tematów, Górnośląskie Centrum Kultury, Katowice
1999 – Galeria Inny Śląsk, Tarnowskie Góry
2001 – Gościnna Pracownia Malarstwa Leona Tarasewicza, BWA, Zielona Góra
2003 – Powrót Akademii, Muzeum Nadwiślańskie, Kazimierz Dolny
2004 – Postawy, Galeria DAP, Warszawa
