Wiktor Dyndo, „Z ostatniej chwili”, 07.05.2010

Wiktor Dyndo, Z ostatniej chwili

Wystawa Wiktora Dyndo, absolwenta warszawskiej ASP (stypendysty na kairskim Uniwersytecie Helwan – Wydział Malarstwa – co dla wielu będzie informacją zaskakującą), która odbędzie się w maju w Otwartej Pracowni w Krakowie, to interesujące spojrzenie na problem Bliskiego Wschodu i sposób jego postrzegania.

Wiktor Dyndo w swojej twórczości podejmuje trudny temat konfliktu dwóch kultur, dwóch światów – znanego nam zachodnioeuropejskiego, po części zamerykaznizowanego, i tego bliskowschodniego, który okazuje się dla nas swoistą „terra incognita”. Jego prace, inspirowane wieloletnim zainteresowaniem kwestiami Bliskiego Wschodu, kulturą i społeczeństwem tego rejonu (poznanymi dokładniej dzięki studiom w Kairze i wielokrotnym podróżom w tamte rejony), odsyłają nas także do medialnej otoczki, jaka panuje wokół „regionu konfliktów”. Część prac zdaje się być powiększonymi mapami, usianymi miejscami eksplozji, które tak często widzimy na ekranach telewizorów. To znaki, ślady tragedii (jakże często opatrzone komentarzem „z ostatniej chwili”), za którymi kryje się dramat i ludzkie nieszczęście. Artysta nie ocenia, nie wskazuje w swoich pracach winnych, nie mówi kto jest złym, a kto jest tym dobrym. Wie doskonale, iż wina leży po obu stronach… Niekiedy trudno nawet mówić o stronach konfliktu, ponieważ wszystko jest relatywne, zmienia się z ogromnym dynamizmem, niezmiernie komplikującym wszelkie próby różnicowania.

Prace, umieszczone pomiędzy abstrakcją, swoistym syntetycznym figuratyzmem i pieczołowitą kartografią, ukazują zagubienie i zapętlanie się owego konfliktu, nie tylko politycznego (w dużym stopniu wynikającego z pobudek materialnych) ale także kulturowego i religijnego. Wszystkie te czynniki, zmieszane ze sobą, tworzą swoiste demony, nękające w równym stopniu nas wszystkich.

Obrazy Wiktora Dyndo nie są relacjami, ich intencją nie jest budowanie opinii o nas i o innych, nie można ich traktować jednostronnie. Operowanie formami abstrakcyjnymi i znakami pozwala na głębsze wniknięcie w tą kwestię, daje możliwość bycia ponad, a przez to próbę ogarnięcia problemu. Być może pozwoli to na stworzenie pewnego dystansu, w którym możliwy będzie lepszy ogląd naszej rzeczywistości.

Michał Hankus