M. Pawlak, M. Kowalski, S. Toman, „Długa droga na szczyt”, 02.12.2022

Długa droga na szczyt. Szczyt sztuki oczywiście. Droga długa, a wspinaczka żmudna i trudna. Zwłaszcza że nie bardzo wiadomo, gdzie są te wyżyny. Z której strony wypatrywać białych czubków majaczących na horyzoncie, gdzie iść, żeby przy okazji samemu z siebie czubka nie zrobić. Czy pełznąć w stronę sławy, histerycznie walcząc o lajki na Instagramie, być aktualniejszym od CNNu, czesać się na Picassa? A może ścigać się na obrazy wyłącznie z kolegami, bo parafrazując znanego malarza, z Instagramem i tak nie wygramy. A może by tak zacząć przestrzegać praw rynku, zrobić wyprzedaż powystawową, ocieplić paletę i wizerunek? Czy wreszcie od wewnątrz zastawić obrazem drzwi pracowni, dostawiać co dzień swoje plamki, za towarzysza mieć jedynie swoje niezadowolenie, walić głową w pułap własnych ambicji. Zapomnieć o wszystkim. Niejeden tak zapomniał, że nie zdążył dobiec na pociąg, w którym jechał jego własny sukces. Kilku tak biegło, że na peronie zostały po nich mokre plamy. Fakt, ludzie komentowali. Długa droga na szczyt, czas płynie, zegar nas o zdanie nie pyta. Cóż robić, trzeba jakoś piąć się dalej, rosnąć, nie dać się podpiłować, zegarom wykręcać sprężyny. Trzeba do przodu, trzeba w górę, trzeba do konsumentów, trzeba na Salony, trzeba na Mount Evereście własnych możliwości dosadzić jeszcze sekwoję. No i przede wszystkim trzeba przechytrzyć kolegów. No tak, ja tu piszę, a koledzy z Krakowa pewnie namalowali w tym czasie czterdzieści siedem obrazów.

Kuratorka wystawy: Małgorzata Pawlak