ANABIOZA
Przetrwanie kiełkowanie wylęganie w kokon
Hibernacja odtajanie i z powrotem tam
Ciepło wilgotność powietrza zasysa kłącze wije się podskórnie chłonie
Bryzga pulsuje bezdech stłumienie
Uderza rozkwita oplatając
Korzeń neuronalnym zakończeniem osuwanie
Czarna otchłań w kwadrat potem biel i biel i nic- czekanie nie wiem perspiracja
I w kłębie gęstnieje pęknięcie powolne spływanie
W linię- mgła- oglądam się płonie
Więc skręcam tam gdzie prowadzi
Zielony nie szary
Jest coraz bliżej
Kolejne pęknięcia wzdłuż linii papilarnych w głąb
Rozpływa rozpuszcza rozcieńcza 3 warstwy jeszcze
Stężenie roztwór nasycony
Spopielałe pióra na przemian wznoszą się i opadają
Coma.
[Monika Niwelińska, Kraków 2013]
Anabioza (gr. anabiosis – ożywienie, powrót do życia)- stan utajonego życia/pozornej śmierci, umożliwiający różnym organizmom przetrwanie trudnych warunków bytowania;
- Stan życia utajonego, charakteryzujący się dużym ograniczeniem czynności życiowych, który pozwala roślinom i niższym zwierzętom na przetrwanie trudnych warunków (np. niskiej temperatury); diapauza.
- U niektórych roślin, zwierząt bezkręgowych lub ich zarodków, zdolność powrotu do życia po przejściowym zapadnięciu w stan pozornej śmierci wywołanej warunkami atmosferycznymi.
- Odwracalny, czasowy stan wstrzymania lub zminimalizowania czynności życiowych (metabolizmu) w organizmach niższych zwierząt i roślin, wywołany niesprzyjającymi warunkami otoczenia, np. niską temperaturą, brakiem wody lub tlenu. Po zmianie warunków na dogodne stan anabiozy mija.
